Ja i wolontariat

Pytania przysłała mi jedna z Was, na mejla podpisując się jako K.I.

1. Skąd wziął się pomysł na pracę w wolontariacie?

Praca w wolontariacie? Hmm.... Chyba dlatego, że opiekunem był człowiek, którego lubiłam no i kilku moich znajomych tam chodziło. Na początku nawet nie chodziło mi o to, żeby pomóc innym, tylko po to, żeby się po prostu dobrze bawić.

2. Od kiedy należysz do wolontariatu?

To się wszystko zaczęło w styczniu tego roku.

3. Czym zajmuje się ten wolontariat?

Zajmujemy się głównie zbiórkami żywności na Boże Narodzenie i Wielkanoc. W takie dni stoimy w marketach i zbieramy żywność i pieniądze. Jedzenie jest zbierane i segregowane (to chyba najtrudniejsze...), a potem pakowane do kartonów, a pieniądze przeznaczone na zakup reszty jedzenia. Tak, żeby w każdej paczce było tyle samo. Potem paczki rozwozimy to osób, które potrzebują takiego wsparcia w czasie świąt. Jednak to tylko dwa razy do roku. A w tym okresie pomiędzy świętami zbieramy pieniądze (w zimę np. na węgiel, czy drewno na opał dla ludzi, których na to nie stać), opiekujemy się starszymi ludźmi... Różnie bywa. Po prostu – jest potrzeba, to interweniujemy :)

4. Co najbardziej w tym lubisz?

Chyba ten uśmiech na twarzach dzieci, kiedy dostaną paczkę... I atmosferę jaka panuje wśród ludzi, którzy należą do wolontariatu.

5. Czy jest jakaś rzecz, która nie podoba Ci się w wolontariacie? Jak tak to jaka?

Tak, są takie rzeczy. Głównie spowodowane złym nastawieniem ludzi. Przykre jest, że ludzie, gdy wręczam im ulotkę przy wejściu do sklepu, odwracają się plecami, piorunują wzrokiem, albo po prostu wyśmiewają. Ja im nie każę pomagać. Ale czy nie można powiedzieć zwyczajnego „nie dziękuję”? Kolejna rzecz to sytuacja, jak ludzie nas po prostu wyśmiewają i poniżają. Tak, to przykre. Ostatnio nawet zdarzyła mi się taka sytuacja. Szła grupka dziewczyn o rok starszych ode mnie. I jedna do drugiej ze śmiechem:

  -No daj dzieciom pieniążki ! Trzeba pomagać biednym ! ! !

   -Pieniążki, to ja im mogę w dupę wsadzić.

Po czym odeszły śmiejąc się w niebogłosy. Tak, to przykre. Ale ja wiem po co to robię. Nie dla nich, ale dla tych dzieciaków, które czekają na te paczki z nosem przy oknie.

6. Czy tracisz coś kosztem pomagania innym? Czy sprawia Ci to trudność? 
   Czasem tak. Głównie to czas. Ale ja nie nazwałabym tego traceniem tylko poświęcaniem. Ja ten czas poświęcam, bo o stracie nie ma tu mowy. Czasem nie mogę wyjść z przyjaciółmi, bo zbiórki żywności. Czasem nie mogę wyjść, bo po tych zbiórkach jestem potwornie zmęczona. Poświęcam też energię, bo naprawdę niełatwo jest tak kilka, do kilkunastu godzin przenosić skrzynki z jedzeniem, pakować to jedzenie, stać i rozdawać ulotki... Ale energia wraca, kiedy przypomnę sobie po co to robię. Po co się poświęcam :) Nawiązując do poprzedniego pytania, to właśnie te poświęcenia (nie tylko moje zresztą) ludzie mogliby odrobinę nas docenić. Nie każę im klęknąć na kolana i wychwalać nas, ale po prostu nie poniżać i nie obrażać. To wystarczy.